Zdrowy terroryzm

Ślachetne zdrowie, nikt się nie dowie, jako smakujesz... Od 2012 mam schizę na punkcie swojego zdrowia i zaraziłam nią (czas przeszły dokonany) również moich rodziców. Ostatnio tata nie wszedł do windy wyłącznie dlatego, że widział, jak wsiadała do niej okrutnie kaszląca pani. Moja mama natomiast dzisiaj u lekarza niemal siłą nakłoniła jakąś strasznie przeziębioną kobietę, żeby sobie usiadła. Troska ta nie była jednak powodowana uprzejmością, tylko chęcią odizolowania się, do czego mama przyznała się nam z obezwładniającą szczerością  :D

W sobotę późnym wieczorem wylądowałam z tatą na SOR. Za dnia zdzieliła go w oko gałąź i bolało, więc pojechaliśmy sprawdzić, czy nie ma nic w środku. Przed nami rejestrowała się dziewczyna, a gdy usłyszeliśmy, że "ona by nawet tę gorączkę przeżyła, gdyby nie straszne duszności", zrobiliśmy jak na rozkaz w tył zwrot, półgębkiem zaproponowałam, że może przestańmy oddychać, a tata również półgębkiem skwapliwie się zgodził. Na szczęście na okulistyce nikt nie wykazywał objawów zarazy, inaczej chyba bym siedziała jak wtedy w berlińskim metrze, z nosem pod warstwą ubrań. 

Swoją drogą SOR jest okropny, a dojazd do niego jeszcze gorszy. Parking ma tylko wjazd, zatem trzeba albo wykręcić, albo jechać tyłem. Ponieważ na zawracanie nie miałam miejsca, tata zaofiarował się, że mnie pokieruje na właściwą drogę. TYŁEM. Ja. JA musiałam wyjeżdżać TYŁEM, i to po łuku. Pocieszające było, że już kiedyś to zrobiłam. JAKIEŚ 4 LATA TEMU. Wyglądało chyba dość zabawnie, bo na dodatek zimno się zrobiło jak jasna cholera i całkowicie zaparowała mi szyba. Tata się odwrócił i kazał mi jechać w lewo, pojechałam kawałek, po czym zobaczyłam, że jakby zaraz kogoś przetrę, więc się wydarłam, co on mi każe robić, on, że no w LEWO, stanęłam na środku i się uparłam, że NIE MOGĘ W LEWO PRZECIEŻ, po czym się pokapowaliśmy, że skoro tata się odwrócił, to jego lewo jest moim prawo. Fakt, że ma na to wszystko zakroplone oczy i nie za bardzo nadaje się na pilota, jakoś umknął naszej uwadze :D Po paru chwilach grozy i wjechaniu z impetem na krawężnik nagle szyba odparowała, mózg mój zaskoczył i wyrwałam raźno, przejeżdżając nawet skrzyżowanie bez świateł. Pewnie dlatego, że była pierwsza w nocy :D

A propos zdrowia jeszcze - jakiś rok temu dostałam od Brasil kiełkownicę. I teraz sobie uprawiam własne osobiste kiełki. Jakie one są ŁADNE! :D Wczoraj łaziłam za domownikami i tak długo się im nad uchem zachwycałam, aż przyznali, że tak, owszem, kiełki rzodkiewki mają cudny kształt serduszka, piękne puchate korzonki i rewelacyjnie smakują połączeniem rzodkiewki z kapustą. A potem jeszcze wszyscy musieli podziwiać moją radosną twórczość dekoracyjną, którą Wy też koniecznie musicie podziwiać poniżej. Wymagała ode mnie sporo poświęcenia, albowiem celem pozyskania materiału roślinnego w wichurze, deszczu, śniegu i gradzie szłam do kwiaciarni oraz uprawiałam zbieractwo mchu, traw i gałązek w pobliskim parku. Zatem uważam, że drobne pochwały mi się zwyczajnie należą. Zaręczam, że na żywo wygląda to lepiej, poza tym na drugim zdjęciu po lewej nie rośnie żyto, jeno szafirki, a na ostatnim zielsko wyglądające jak pietruszka to jaskier, i wszystko będzie cudownie pięknie, tylko musi rozkwitnąć. Nie martwcie się, na pewno zrobię zdjęcie :D
Jestem botanicznym terrorystą. I sru :D
ZDROWEJ Wielkanocy!