Włoska, włoska Italia

Każdy dzień w drodze zaczynaliśmy na moje życzenie piosenką z repertuaru Tony'ego Bennetta i... Lady Gagi. Którzy stworzyli duet doskonały i nagrali razem jedną z najlepszych moim zdaniem płyt ostatnich lat. Posłuchajcie sobie TU i TU, zamknijcie oczy, poczujcie to - pędzimy szybkim autem w szybkim kraju, pod wysolachnymi autostradami, które powstają w mozole przez wiele lat, po zapadłych miejscowościach, gdzie wszyscy mówią szybko i głośno, gdzie jest gorąco i namiętnie, a zarazem leniwie i biednie, gdzie ludzie jeżdżą takimi oto popierdółkami, a panowie robotnicy drogowi w absolutnie wyjątkowych sytuacjach regulowania ruchu robią to na pełnym luzie i z szerokim misiowatym uśmiechem na twarzy. All that jazz!

Większość wtorku spędziliśmy na plaży. Było wspaniale, cisza i spokój, rozmawialiśmy o sryliardzie rzeczy, wpatrywaliśmy się w morze, odbywaliśmy samotne spacery wzdłuż plaży, wolni jak ptaki... i trochę głupi. Wystarczająco, żeby maksymalnie się upiec :D Hańba i chuj dała o sobie znać, dwie służby zdrowia i biolog znów popisali się na maxa, przy czym każde cierpiało w innej części ciała: JeyZ na ramionach, Kuli między cyckami, ja na zadzie :D Co skutkowało potem przystawaniem w różnych niespodziewanych miejscach, w ich przypadku podnoszeniem koszulki, w moim - zadzieraniem bez pardonu kiecy, i smarowaniem panthenolem i alantoiną np. pośladków - rzecz oczywista, najczęściej na środku drogi :D Ot, Włochy!

Stan zdrowia wygnał nas z uroczego piaseczku ku bezdrożom. Wsiedliśmy do Giulietty i bez włączania nawigacji, na samych znakach po prostu pojechaliśmy nie wiadomo dokąd. Okazało się, że w góry. JeyZ cieszył się jak dziecko ukochanymi zakrętami pod kątem 180 stopni, my podziwiałyśmy coraz lepsze widoki, aż nagle oczom naszym ukazało się... Rio de Janeiro! Stanęliśmy jak wryci na widok bielutkiego posągu z rozłożonymi ramionami. W samym środku Europy - Ameryka Południowa! A tuż za nią... Góry Kardamonowe w Kambodży :D Tak zaczęła się nasza podróż dookoła świata :D

Ostatecznie trasa zaprowadziła nas do Fiumefreddo Bruzio, które jest członkiem klubu tzw. I Borghi piu belli d'Italia, czyli najpiękniejszych miasteczek we Włoszech. Niestety do centrum miasteczka nie dotarliśmy, ponieważ w ogóle nie wiedzieliśmy, że jest tam coś godnego oglądania, a poza tym - na drodze wyrósł nam prawdziwy, namacalny i niezwykle usytuowany... zamek! I to nie byle jaki, bo Castello della Valle z 1201 roku, a raczej jego pozostałości na zboczu z widokiem na morze, który to widok - zresztą jak z każdej strony zamku - autentycznie zapierał dech.

Fot. by JeyZ

I już trzeba było jechać dalej, ponieważ w planie mieliśmy Paolę - miejsce narodzin św. Franciszka z Paoli.

Śliczne, klimatyczne miasteczko, gdzie można znaleźć i tłumne przecznice, i maleńkie, zagubione w czasie uliczki. W cudnej kawiarni na środku deptaku oni wypili kawę w kieliszkach (!), a ja drinka, przy czym obsługiwał nas taki kelner, że mimo iż nie lubię takiego typu urody, tego bym z łóżka na pewno nie wyrzuciła. Jeśli ktoś oglądał "Grę o tron" i pamięta Khala Drogo - to taki właśnie :D

Widzicie ten balkon?

... i ten?

Ostatnim przystankiem tego dnia była Amantea. Długo nie mogłam zapamiętać nazwy, uparcie nazywałam ją Alma Mater, i okazuje się, że nawet nieźle sobie tymi literkami kombinowałam, ponieważ miejscowość ta w 839 roku została zdobyta przez Arabów i mianowana "Al Mantiah", czyli "silnie trzymaj". (Sami powiedzcie, czy to nie brzmi całkiem jak Alma Mater? ;D) Jest przepiękna. Stare Miasto wznosi się oczywiście na wzgórzu, na które prowadzi milion schodów, lecz panorama z tarasu widokowego wynagradza trud. Kawałek dalej znajduje się katedra, a dalsza droga wiedzie do ruin bizantyjsko-normańskiego zamku, fantastycznie oświetlonego po zmroku.

Niesamowity ogród z widokiem na miasto

Fot. by JeyZ

Wracaliśmy do hotelu bardzo późno, nostalgicznie przysłuchując się sączącej z głośników piosence Hird "Keep you Kimi" - TU. Włochy, ach te Włochy...