Moja Amfa

Gardenia.

To słowo poderwało mnie na nogi w sobotni poranek. Tym razem już przed wejściem postanowiłam nie skupiać się tak bardzo na kwiatach, wystawcach i roślinach, a raczej na nauce czegoś pożytecznego. Dlatego przemknęłam szybko przez boksy, pstrykając w biegu zdjęcia roślinom na kiermaszu ogrodniczym, dodatkom dekoracyjnym, sztucznym kwiatom (musiałam je pomacać, nie wierzyłam, że nie są prawdziwe!) czy ślicznej odzieży ogrodniczej dla kobiet, minęłam konkurs na małą architekturę ogrodową i pognałam na wykłady.

Pierwszy wykład, zorganizowany przez wydawnictwo dwumiesięcznika Piękno&Pasje, traktował o fotografii - trochę o technice i dużo o elementach właściwego kadru. Zapamiętałam ważne stwierdzenie: fotografując, trzeba mieć szacunek do obiektu. Przy robieniu zdjęć dzieci, chorych, niepełnosprawnych - uklęknąć, tworzyć na poziomie ich wysokości, nie patrzeć z góry, tylko uczestniczyć z nimi w wydarzeniach jak równy z równym. Poza tym podczas kadrowania zwracać uwagę na tło i grę świateł, nie odtwarzać, lecz opowiadać historie, ujmować świat z jego dynamiką, w naturalnych sytuacjach. A w plener - ze względu na kolory - najlepiej wybrać się o poranku i po południu, gdy słońce zaczyna stykać się z horyzontem (złota godzina).

Z dumą stwierdziłam, że zasady te stosuję  instynktownie, chociaż oczywiście warsztat jeszcze nie ten, i przede wszystkim słaby sprzęt (aktualnie najbardziej doskwiera mi brak szerokokątnego obiektywu, co zresztą widać na zdjęciach poniżej - aczkolwiek w takim tłumie tak czy siak trudno popisać się artyzmem). Ale źle chyba też nie jest :)  

Kolejny wykład poświęcony był allelopatii, czyli wzajemnemu oddziaływaniu roślin. Temat znałam oczywiście ze szkoły, ale poza odkurzeniem starej wiedzy przyswoiłam sporo nowej, bardzo przydatnej i praktycznej, chroniącej przed błędami w uprawie. Chodzi bowiem o to, że rośliny za sprawą wydzielanych związków chemicznych mogą wchodzić w interakcje z sąsiadami, poprawiając im warunki lub przeciwnie, utrudniając życie. Doskonałym przykładem jest aksamitka, która przywabia do swoich korzeni nicienie, chroniąc przed nimi pomidory - więc choć nie jest to moja ulubiona roślina, warto obsadzać nią np. boki grządek. Cebula odstrasza swoim zapachem szkodniki marchwi i vice versa. Czosnek działa stymulująco na zawiązywanie pąków kwiatowych róż i wzmacnia zapach ich kwiatów. Natomiast pod drzewkami owocowymi nie należy wysiewać trawy, gdyż zabiera ona substancje odżywcze z gleby. Pod orzechem włoskim w ogóle nic nie urośnie i nie ma się co łudzić, że będzie inaczej - to potwierdzam z doświadczenia, nawet bluszczyk kurdybanek, który rośnie wszędzie, pod orzechem się nie sprawdza. Maliny i jeżyny też się nie lubią, a ziemniaki i pomidory chyba nawet nienawidzą (jak to w rodzinie ;)).

Wiedza o wpływie jednych roślin na drugie może być kluczowa dla plonowania, właściwego wyglądu ogrodu oraz nawet naszego samopoczucia i zdrowia. Łopatologicznie rzecz ujmując: im lepiej skomponujemy nasadzenia, tym mniej się napracujemy i mniej chemii będziemy musieli zastosować. Warte przyswojenia, zwłaszcza w dzisiejszych, skażonych przemysłem czasach.

Na koniec zostały mi oczywiście pokazy florystyczne. Najpierw konkurs z przymrużeniem oka - dosłownie, ponieważ trzy ekipy wiązankę musiały zrobić z... zawiązanymi oczami. I to tak, żeby była jak najbardziej zbliżona do oryginału na zdjęciu. Oczywiście floryści mieli swoich pomagierów (z pełną funkcją widzenia), ale zabawa i tak była przednia, a wszystkie bukiety udały się doskonale. 

W przerwie sfotografowałam wszystkie kompozycje wykonane we wcześniejszych dniach dla profesjonalistów (ubolewam bardzo, że nie mogłam w nich uczestniczyć) w ramach konkursu dla kwiaciarń, aż finalnie scenę opanował mistrzowski duet, który co roku pojawia się na Gardenii, a żeby było ciekawiej, jest to duet... męski :D Który to opowiadał m.in. o wykorzystywaniu odrzuconych resztek materiału roślinnego - mianowicie oprócz tego, że mogą być stosowane jako wypełniacz, często pełnią też funkcję dekoracyjną, np. łodyg goździków używa się jako (całkiem trwały) stelaż do kompozycji w szkle. 

Morał z całego pokazu płynął taki, że należy szukać nowych rozwiązań i nie bać się eksperymentować, również z dodatkami i smaczkami, bo do kwiatów pasuje właściwie wszystko. Tak jak na zdjęciach poniżej, gdzie bukiet opiera się na odciętych plastikowych łyżeczkach, kieliszkach, drucikach, piankowych wypełniaczach, tekturze oblanej bielutkim woskiem, itd. itp. Jedynym ograniczeniem może być wyobraźnia - czyli tak naprawdę ograniczeń nie ma wcale :) 

 

 

Podstawowa zasada florystyczna - każda kompozycja musi wyglądać starannie i poprawnie (a najlepiej zachwycająco) z każdej strony.

Nieodmiennie zachwyca mnie zręczność florystów w spiralnym układaniu łodyg. Poprawnie skonstruowana kołowa wiązanka powinna utrzymać się na płaskiej podstawie bez podpórek.

I znów pozostaje mi czekać kolejny rok na ten agregat energii, taką moją amfę, nucąc nostalgicznie: Cleo&Donatan&Bednarek "Ten czas". Pięknie było. I jak zwykle za krótko.