Maratoński sprint vol. 4

W stolicy Rodos byliśmy kilkakrotnie. Najpierw na zwiedzanie, w trakcie którego w pewnym momencie się prawie zabiliśmy wzrokiem, bo ja ustalałam plan wycieczki, a oni byli krnąbrnymi turystami i na Starym Mieście, w którego wąskich i oblepionych kolorowymi straganami uliczkach troszkę się pogubiłam, usiłowali mi wmówić, że port jest z zupełnie innej strony niż był faktycznie ;P Ale ostatecznie okazałam się najbardziej upartym i zdeterminowanym stworem w grupie, i po zlokalizowaniu stron świata na bazie słońca doprowadziłam ich tam, gdzie chciałam, ha! :) Dzięki czemu dane nam było ujrzeć fantastyczną Ulicę Rycerską, prowadzącą do Pałacu Wielkich Mistrzów z Bramą Amboise, Meczet Sulejmana i Wieżę zegarową.

Drugie spotkanie z Rodos odbyło się wieczorem, postanowiliśmy bowiem iść sobie na jakąś super modną imprezę. Po starterowym piwku nad brzegiem morza ruszyliśmy w kierunku imprezowej ulicy. Przed każdym klubem stali naganiacze i wszystkich zaczepiali pytaniami, m. in. skąd jesteśmy. Nasza wrodzona umiejętność podejmowania decyzji sprawiła, że drogę tę przemierzyliśmy chyba z 11 razy, więc po 414678312 pytaniu o nasze pochodzenie podobno - ja tego nie pamiętam ;P - odparłam komuś, że jesteśmy "from nowhere". Kiedy wreszcie zdecydowaliśmy się wleźć do jednego klubu, przywitano nas... ironicznym "Nowhere?" :D I szerokim uśmiechem oczywiście ;) 

W klubie znaleźliśmy super promocję, czyli 35 rozmaitych shotów za 30 euro. Zabawa się zaczęła :D Tańczyliśmy jak szaleni, i choć drinki nie wydawały się mocne, kopnęły mnie na tyle, że zupełnie nie zarejestrowałam momentu, gdy grupa postanowiła wracać, więc JayZ zgarnął mnie w trakcie mojego dylania i niósł taką wierzgającą przed klub, ponieważ byłam pewna, że to taki wyrafinowany element tańca, jak w Dirty Dancing czy coś :D Spałam potem calutką drogę, a przed hotelem nogi mi się troszkę załamały i zostałam rycersko wniesiona przez Hanibala, dzięki czemu zapamiętał nas również personel nocny. Personel dzienny rozpoznawał nas z kolei za żarłoczność, notoryczne zostawanie na każdym posiłku grubo po czasie oraz bycie najweselszą i najszczęśliwszą grupą w jadalni - naszym rozmowom towarzyszyły bowiem głośne i radosne wybuchy śmiechu, czego zupełnie nie zaobserwowaliśmy u innych mieszkańców. Zgodnie doszliśmy do wniosku, że jak na wakacje, to tylko w singlowej grupie - to samo tyczy się imprez, co przypieczętowaliśmy kolejną wizytą w "Nowhere" :D Trzeba było wszak zrobić zdjęcie shotów, skoro poprzedniego dnia nie było czym. Tym razem już bez ociągania skierowaliśmy się ku naszemu klubowi, wlazłam dumnie jako pierwsza, a tu nagle ktoś mnie chwyta i przybija mi piątkę z okrzykiem "Nowhere, nowhere!" :D Zostaliśmy zatem zapamiętani również w Rodos, co wprawiło nasze ego w szampański nastrój i znów bawiliśmy się wyśmienicie, choć tym razem ja w odpowiednim momencie spasowałam ;P

Jak później wyczytaliśmy w przewodniku, nasz super modny klub znajdował się na ulicy, którą pieszczotliwie można nazwać mordownią :)

Potwierdzenie ostateczne naszej oryginalności otrzymaliśmy w naszej własnej mieścinie, w klimatycznej knajpce tuż obok hotelu, gdzie grupa Shake&Bake grała rockowe covery. Byli wspaniali, więc z trudem mogliśmy usiedzieć przy stoliku; najwidoczniej jednak tylko my byliśmy tacy rozrywkowi, bowiem po koncercie podszedł do nas (wyłącznie do nas!) frontman i wszystkim uścisnął dłonie oraz zagadał z sympatią. To była piękna i wyjątkowa chwila :D

Z kwestii muzycznych dodam jeszcze, że typowo grecka muzyka jest wprost koszmarna. Jeździliśmy po bezdrożach najczęściej w towarzystwie ciszy, bo płyt nie mieliśmy, a radio nadawało na przemian szumy i greckie zawodzenia - sądząc po zaangażowaniu emocjonalnym w głosie wokalistów, z pewnością o miłości. Stwierdziliśmy zgodnie, że w niektórych miejscach nikt nie mieszka dlatego, że już dawno wszyscy popełnili samobójstwo. Trudne by to nie było przy takiej muzie. Zdecydowanie preferowaliśmy kierunek północny, gdzie dosięgało nas radio z anglojęzycznymi hitami, które witaliśmy dzikim entuzjazmem i przekręceniem głośności na full, co by był lans przy wjeździe do miasta ;) Już na zawsze będą mi się kojarzyć z tym miejscem: KLIK, KLIK, KLIK i KLIK.

Takie właśnie mieliśmy wakacje. Wiatr we włosach, hałas w uszach, machanie głową i poczucie totalnej wolności. 

Poczucie towarzyszące nam przez cały tydzień tej cudownej przygody.