Maratoński sprint vol. 2

Po śniadaniu, na które - jak potem każdego dnia - składało się jajko sadzone, tosty, pomidory i inne dodatki oraz najlepsze na świecie pomarańcze, postanowiliśmy wynająć samochód. Bardzo miła pani zaoferowała nam Hyundaia i10 o wdzięcznej rejestracji POT, za który pierwotnie zapłacić chciał JayZ, ale niestety nie pamiętał PINu ;) Pospieszyłam zatem na ratunek, szastając z dumą gotówką, którą chwilę później pani zakwestionowała, twierdząc, że... to nie ta waluta. Zmartwiałam, w myślach mając tylko jedno gigantyczne pytanie pt. "Na co ja do cholery w takim razie wymieniłam te złotówki?!", ale na szczęście szybko uświadomiono mi, że dałam po prostu... korony czeskie :D, które mi zostały po wyjeździe do Pragi, a które zagarnęłam w pośpiechu razem z euro z domowego schowka. Moja loża szyderców nabijała się potem z tego w każdym sklepie, namawiając mnie, żebym znów spróbowała zapłacić koronami, bo może się nie skapną, a ja sobie zarobię, jak to Polak na wakacjach ;P

Pojechaliśmy na rekonesans i zgubiliśmy się niemal natychmiast - jeśli ktoś uważa, że drogi w Polsce są kiepsko oznakowane, proponuję wybrać się do Grecji. Gdybym przed wyjazdem nie zaopatrzyła nas w przewodnik z mapką, to chyba byśmy tam zostali na zawsze i jeździli w kółko ;) W tym dniu jednak mapka została w hotelu, a my przed podjęciem trudnej i wymagającej skupienia decyzji, czy jedziemy w prawo, czy w lewo, postanowiliśmy uzupełnić w pobliskim markecie wodę. Market ten przeszedł nasze najśmielsze oczekiwania, bo chociaż wiedzieliśmy, że Grecja jest specyficzna, to nie spodziewaliśmy się, że połowa półek będzie świecić pustkami, a asortyment będzie pizgnięty byle jak na podłodze :) Niemniej gdy zastanawialiśmy się, czy oni przypadkiem nie mają wszystkiego tak samo odwrotnie, jak w przypadku prostego słowa "tak", które u nich brzmi "ne", czyli czy kolor butelki wody niegazowanej i gazowanej jest taki sam jak u nas (bo ichnich bukw ni cholery nie mogliśmy odczytać), podbiegł do nas sprzedawca i sam z siebie odkrył przed nami tę tajemnicę. Ów nieoczekiwany wybuch zainteresowania sprawił, że zostaliśmy stałymi klientami tegoż sklepu, zwłaszcza że zaopatrzony był, oprócz wody, w piwo i nawet słone paluszki, które ja, jako czołowy paluszkożerca, musiałam mieć przy sobie o każdej porze dnia i nocy; poza tym był po drodze na naszą plażę. Właściwie to nie była nasza plaża, ponieważ leżała kilkanaście minut samochodem od naszego hotelu - ale została nią z powodu wyjątkowej urody i cudownego piasku, który jest na wybrzeżu Rodos rzadkością. 

Tsambika by JayZ

Tsambika by JayZ

Pierwszy wieczór postanowiliśmy spędzić lokalnie, w hotelu. Szalona ochota na maksymalne wykorzystanie all inclusive przeszła nam wraz z pierwszym drinkiem, podanym w plastikowej szklance, w dodatku prawdopodobnie mytej od roku tą samą szmatą. Nie żebyśmy wydziwiali, ale to naprawdę nie smakowało. Obkupiliśmy się więc w sklepie, poszliśmy na osobisty balkon i o wódeczce łupaliśmy radośnie w makao przy wtórze piosenek z... polskiej telewizji. Nie ma to jak obejrzeć sobie np. Teleexpress na Rodos :D Najwyraźniej Polacy stanowią tam sporą grupę turystyczną - w niektórych miejscach dostawaliśmy nawet menu po polsku, po polsku też się witaliśmy, składaliśmy zamówienia, a raz w ogóle obsługiwała nas Polka :) Nawiasem mówiąc knajpki są urocze, zupełnie nieradzące sobie z parzeniem dobrej kawy (nad czym nieodmiennie pastwił się JayZ - pewnie dlatego, że jako kierowca był jedynym trzeźwym; nam było wszystko jedno, jakie piwo wypijemy ;)), ale zawsze z uśmiechniętą i zapraszającą od progu obsługą.

 Powoli ustalał się porządek dnia, tzn. najpierw o 9:30, czyli najpóźniej jak się dało, schodziliśmy na śniadanko, potem kupowaliśmy piwo lub cydr i pakowaliśmy się na plażę, stamtąd wracaliśmy na obiad o 13:30, czyli również najpóźniej jak się dało, wkurzaliśmy JayZ darmowym chlaniem, po czym wybieraliśmy się na wycieczkę za miasto. Rodos nie jest ogromną wyspą, za to niesamowicie górzystą, z drogą o milionie zakrętów, i to takich o 180 stopni. A gdy doda się do tego narcyzm i potrzebę bycia na każdym zdjęciu w każdej pozie każdego z osobników grupy, to objechanie w jedno popołudnie całego wybrzeża staje się zadaniem niewykonalnym. Zwłaszcza że widoki urzekają totalnie - nie ma nic piękniejszego niż całkiem spore góry wyrastające znad morza o krystalicznie czystej, olśniewającej różnymi odcieniami błękitu wodzie.