Italia ach Italia

Wizytę w Karkonoszach, Nepalu, Iranie i Afryce musieliśmy nieco odespać, zatem ostatni dzień zwiedzania był bardzo spokojny. Dotarliśmy do mitycznej Scylii, w której za czasów Homera czaiła się, jak sama nazwa wskazuje, potworna Scylla, wespół z Charybdą broniąca przejścia przez Cieśninę Mesyńską. Miejscowość wcina się w morze skałą, na której wznosi się zamek Ruffo. Rozciąga się stamtąd oszałamiający widok na wzgórza Aspromonte i Sycylię, a z drugiej strony - na miasteczko rybackie Chianalea, z portem i obłędnymi restauracjami na wodzie. Długo gapiliśmy się w nieprzyzwoicie przejrzystą, falującą wodę, nucąc cicho Smoke City "Underwater love" (TU). Potem oczywiście porobiliśmy zdjęcia - a trzeba Wam wiedzieć, że podczas całego pobytu ulęgło nam się sporo klasycznych póz, m.in.: na wędrowca, na Mickiewicza, na Słowackiego, na hollywoodzki uśmiech, na luja, na Biebera. Wszystkie do dziś praktykowane :D

Mityczna Scylla

Wzgórza Aspromonte

W tle - Sycylia

Zamek Ruffo

Fot. by JeyZ

Chianalea

Fot. by JeyZ

Po zejściu na wybrzeże powitała nas cudowna plaża i knajpy, i tym sposobem znaleźliśmy się w... Zanzibarze :D Gdy tylko zobaczyliśmy tę nazwę, od razu wiedzieliśmy, gdzie się napijemy. Niestety zostaliśmy tam naprawdę krótko, ponieważ moi towarzysze coraz gorzej się czuli. JeyZ, poza tym, że się spiekł, to jeszcze przywalił głową w kant otwartego bagażnika, więc skóra zeszła mu z czoła w trójkąt, przez co wyglądał wypisz wymaluj jak Drakula :D I niestety tylko ja tego dnia zadbałam o pożywienie, wcinając na przemian bułkę i banana, jak Małysz ;) Oni właściwie od śniadania nie mieli nic w ustach (kolejna hańba służby zdrowia), nic dziwnego zatem, że zaczęli mi jęczeć i chcieli wracać, a ja wtedy jeszcze nie znałam przyczyny i byłam wściekła jak osa, zwłaszcza że w planach miałam Reggio di Calabria. 

Wróciliśmy do hotelu w kiepskich nastrojach, JeyZ z narastającym kaszlem, ja wkurzona, Kuli jakaś taka osłabła, ale mimo wszystko zgodziła się pójść ze mną na plażę. Ponieważ nie miałam bladego pojęcia, gdzie owa może się znajdować, podeszłam do pani, którą codziennie spotykaliśmy na śniadaniu, i spytałam ją grzecznie, jak można dotrzeć do plaży. Pani popatrzyła na mnie, jakby któraś z nas miała coś z deklem, no bo w sumie to dość niecodziennie pytanie po tygodniu pobytu... Ale drogę wskazała, określając ją jednak jako dość trudną, i radząc wdziać inne niż japonki buty. Trochę tym zaniepokojone, posłusznie założyłyśmy baletki i poszłyśmy na spotkanie z Przygodą. Okazało się, że faktycznie Przygoda była. Plaża leżała u stóp stromego klifu, w dodatku o tej godzinie masakrycznie nasłonecznionego. Prawdę mówiąc bardzo źle się schodziło bez butów trekkingowych, ale ja pewnie bym poszła dalej, niestety w tej temperaturze i nadal bez jedzenia Kuli w połowie drogi odmówiła współpracy, a w trakcie odwrotu centralnie zaczęła się słaniać. To był dzień mojego głębokiego wkurwu, po raz kolejny musiałam z czegoś zrezygnować, co w przypadku zwiedzania zupełnie nie jest w moim stylu. Ale wzięłam oddech, wybaczyłam, pozwoliłam Kuli przekupić się pomarańczą, nawet nie zaraziłam się od JeyZ przeziębieniem, i tylko następnego dnia w drodze na lotnisko musiałam go nawigować jeszcze pilniej niż zwykle, bo biedak ledwo trzymał kierownicę. 

Zejście na "naszą" plażę

Taki tam klif

Cały wyjazd można podsumować jednym słowem: Adventurro! Słowotwórstwo zaczęliśmy bowiem uprawiać już pierwszego dnia, uznając za stosowne wtapianie lingwistyczne w tłum. A że przygód stało sporo, na poczekaniu wymyśliłam ich włoski odpowiednik, rzecz jasna z właściwą wymową i gestykulacją! Potem jeszcze wiele angielskich słów przerabialiśmy na włoski (w końcu oba języki pochodzą z łaciny), ale w upale rzecz była na tyle skomplikowana, że doszłam do wniosku, iż łatwiej będzie używać po prostu polskich słów, jeno z odpowiednim akcentowaniem. I tak łaziliśmy ulicami i darliśmy się do siebie po polsku z włoską przesadą, głęboko wierząc, że Włosi uznają to za osobliwy, acz włoski dialekt. Do końca nikt nas z błędu nie wyprowadził :D 

Fot. by Kuli

Takie to było "Seven days in sunny June" - jak śpiewa Jamiroquai...