Kraina czarów

Do Budapesztu dojechaliśmy późnym popołudniem. Sympatyczna gospodyni pięknej XIX-wiecznej kamienicy zaprowadziła do wielkiego pokoju z zabytkowym parkietem, wysokim sufitem i zdobnymi meblami z epoki. Już nawet nie musiałoby być werandy z uroczymi krzesełkami, cichego ogrodu i willowej okolicy jak poznański Sołacz, byśmy poczuli się dopieszczeni. 

Okoliczne wille w pobliżu naszej

Gospodyni szybko odkryła, skąd jesteśmy, i od razu zawołała mieszkającego piętro wyżej przyjaciela rodziny, Polaka, który wraz z synem udzielił nam szczegółowych informacji natury komunikacyjnej. Wzruszeni tą niespodziewaną opieką udaliśmy się zgodnie ze wskazówkami na przystanek na wielkim rozkopanym skrzyżowaniu, gdzie kupiliśmy bilet dobowy i ogarnęliśmy nieco rozkład linii autobusowych i metra.

Nocne zwiedzanie rozpoczęliśmy dość przypadkowo tuż przy Dunaju, widokiem na oświetlony niesamowicie Parlament. Ten widok wystarczył, żebym zakochała się w tym mieście bez pamięci. Rzeka, migoczące mnóstwem lamp liczne mosty, gorący wieczór, delikatne powiewy wiatru, specyficzny zapach upalnego lata... 

 

Gdy już nasyciliśmy oczy, postanowiliśmy odwiedzić drugie zachwalane do obserwowania po zmroku miejsce, czyli Basztę Rybacką. Długo nie mogliśmy do niej trafić, błąkaliśmy się trochę po kompletnie pustych uliczkach, bo jakoś nikomu nie chciało się dokładnie sprawdzić mapy, ale w końcu zobaczyliśmy coś, co w miarę wyłaniania się zza drzew zaczynało wyglądać na basztę. Przy czym ja basztę wyobrażałam sobie jako taki jeden nieduży budyneczek. Jak dobrze, że nie sprawdziłam wcześniej w internecie, co to jest! Widok, jakim nas uraczono, był dzięki temu absolutnie niepowtarzalnym doświadczeniem, totalnym szokiem i zaskoczeniem! Zdumiały imponujące rozmiary, przepiękne położenie, wspaniała panorama z Budy na Peszt, i tylko ilość turystów stanowiła minus. Innych grzechów poza bezwstydną urodą nie zauważyliśmy.

 

Baszta wykonana jest z białego kamienia, zdobionego "ażurowymi" wręcz wykończeniami, mnóstwem urokliwych wieżyczek, tarasów widokowych i przejść, które przydają jej mnóstwa tajemniczości. Okala cudownie koronkowy Kościół Macieja, który ma bardzo burzliwą historię, a wygląda równie wspaniale jak reszta budowli. To chyba najbardziej romantyczne miejsce w Budapeszcie! Gdybyście chcieli zasięgnąć o nim (i nie tylko) więcej wiedzy, polecam Przewodnik Internetowy - TU. 

 

Ze swojej strony mogę tylko dodać, że czułam się tam jak bohaterka baśni pełnej magii. Cicho intonując Voo Voo "Łobi jabi" - TU, przemykałam w długiej spódnicy, powiewającej na schodach w delikatnym ruchu powietrza, i udawałam królewnę lub czarodziejkę, która wymknęła się z balu. Gdyby można było zatrzymać czas...!