Filozofia życia

Mam ostatnio ogrom niechęci do pracy. Nie że w ogóle, tylko do tej konkretnej. Moja wrodzona nienawiść do robienia rzeczy niepotrzebnych, bezcelowych i głupich oraz traktowania mnie w sposób daleki od kultury sprawia, iż aktualna sytuacja wyczerpuje mnie psychicznie tak bardzo, że aż przestałam myśleć o seksie! Niebywałe. W czwartek byłam już na tyle wykończona, że i gotowa porzucić to bagno w trybie natychmiastowym, jednocześnie jednak mając na uwadze brak alternatywy, w związku z czym poważnie się zdołowałam, ale też i wreszcie poczułam, że naprawdę nie chcę teraz nikogo i że najważniejsze jest znaleźć zajęcie, które będę kochać, a dopiero potem mogę pomyśleć nad resztą spraw. Czyli że facetom mówimy won i noł noł noł.

Oczywiście, jak to bywa w takich przypadkach, przypałętał się facet :D Nie, nic z tego nie będzie, nie martwcie się ;) Chodzi mi tylko o zobrazowanie ironii losu. Człowiek postanawia, że ma gdzieś calutką płeć męską, że naprawdę nic go nie obchodzą uczucia, że nie chce mu się nikim przejmować, że ma ważniejsze problemy na głowie. A wygląda to tak, jakby nagle owo wyjebanie emocjonalne podnosiło atrakcyjność w cudzych oczach o sto procent. Mało tego! facet pojawił się i dał oczarować na przypadkowym spotkaniu, na które szłam nieuczesana, prawdopodobnie rozmazana deszczem, wkurwiona pmsem i pracą, i na którym beztrosko wygadywałam chyba jakieś bzdury, jak to po piwie. A on był trzeźwy! No powiedzcie mi, gdzie jest sens, gdzie logika?

Jak żyć?? :D

A propos życia - wypiłyśmy dziś z Lessy po grzańcu z jarmarku, po czym, zmarznięte nieco, poszłyśmy do... fary :D Ciepło było, to usiadłyśmy i szeptem podjęłyśmy tematy filozoficzno-transcendentne, moralne oraz o tematyce wiecznej w ujęciu ziemskim. W półgodzinnej debacie doszłyśmy do wniosku, że nasz byt jest jałowy i trzeba go jakoś wzbogacić duchowo.

Ktoś ma pomysł na odpowiedni wolontariat dla nas? Bo odpadają bezdomni, dom dziecka, schronisko dla zwierząt... ;)