Hula hop

Gdy nie masz humoru, gdy wszystko się sypie, a życie wydaje się smutne, bezpłciowe i popaprane - IDŹ NA FESTYN PRZEDSZKOLNY.

Gdy wszystko jest w porządku - TEŻ IDŹ.

:D Przysięgam, dawno się tak nie ubawiłam. Miałam robić za fotografa i kamerzystę, niestety wyszło mi to bardzo nieprofesjonalnie, mianowicie każdy filmik nosi znamiona padaczki i wzbogacony jest o podejrzane efekty dźwiękowe, coś jakby ktoś chorował na koklusz, się dusił albo przynajmniej krztusił porządnie. Gdy na scenie pojawiły się dzieciaki przebrane za żaby, mój siostrzeniec drobiący nóżkami jako chmurka i kolega, również drobiący, ale jako przeganiający go wiatr, a nade wszystko - chłopiec w stroju bociana, który miał kuper z wypchanej czarnej folii, wyglądający wypisz wymaluj jak odwłok pszczoły - zaniemogłam zupełnie, a aparat prawie mi się wymsknął z rąk. Jednak najlepsze miało dopiero nastąpić, mianowicie TANIEC BORA BORA. Dla niewtajemniczonych przykładowy filmik TU - w naszym przedszkolu układ taneczny był podobny, natomiast wykonanie o niebo lepsze, bo w znacznie większej ilości tancerzy i większym przekroju wiekowym, czyli wyobraźcie sobie, co tam się działo :D Twardo nagrywałam, ale łzy mi ciekły po policzkach ze śmiechu, gdy usiłowałam powstrzymać chociaż regularne drgawki. Rewelacja :D

Po występie natomiast zostałam wmanewrowana w obsługę loterii. Losie! Gdyby ktokolwiek kiedykolwiek zaproponował Wam taką fuchę - nie bierzcie! Co tam się działo... 200 fantów do wydania, kolejki z kilku stron, totalny chaos, dzieciaki zadowolone z wyniku losowania, dzieciaki niezadowolone z wyniku losowania, dzieciaki obrażone na wynik losowania i cały świat, wariactwo totalne, a ja na dodatek głodna jak nigdy w życiu, więc jak wróciłam do domu, to każde zdanie, które ktoś do mnie wypowiedział, trawiłam 5 minut :D Ale to było takie pozytywne zmulenie, które zresztą zostało mi jakoś aż do teraz. Jednak o tym, dlaczego, może innym razem, tymczasem robię razem z biedronką hopsasa i zaczynam się cieszyć z weekendu :)