Syreni śpiew

W styczniu dwukrotnie odwiedziłam służbowo stolicę. Moi napuszeni przełożeni sądzili, że nocleg w **** hotelach wprawi mnie w coś na kształt ekstazy kopciuszka, który wyrwał się z prowincji; ale się nieco pomylili. Jeden hotel istotnie był całkiem przytulny i tam czułam się dobrze, ale w drugim to tylko brew mi się podnosiła wraz z ciśnieniem. Impreza za imprezą, wielce eleganccy ą ę lekarze i inni tacy darli się w nocy w holu, po pijaku pukali po kolei do wszystkich drzwi, tłukli się po korytarzu, a rano pierdolili od rzeczy przy śniadaniu. Z politowaniem i w sumie nienawistnie patrzyłam na tych wszystkich elegancików pod krawatem i ze skacowanymi wybroczynami na jarzmie. Kocham moje prywatne wyjazdy, kiedy nie ma nadętych na pokaz debili wokół, za to jest cisza, spokój i CZAJNIK w pokoju, tak kurwa, CZAJNIK. W hotelu można się napić albo za opłatą, albo z kranu. 

Zaiste srodze pasuję do środowiska korpo ;D

Ale wyjazd do Warszawy miał też swój przemiły wymiar, mianowicie dwukrotnie spotkałam tam szanownego Przema, który pokazał mi najładniejszy rąbek miasta, otulony siarczystym mrozem i bielutkim puchem, rozświetlony światłami, tymi samymi co w "Listach do M" :D Wiadomo, aura czekała specjalnie na mnie ;D Było magicznie! Syrenkę w końcu zobaczyłam, po tylu latach! Fajne cycki ma... ;P 

Po raz kolejny nie mogę się nadziwić, ile zmieniła w moim życia ta jedna spontaniczna decyzja o założeniu bloga. Ileż ludzi już poznałam, z iloma się szczerze zaprzyjaźniłam i jak wiele kolorów dzięki nim - WAM - zobaczyłam w swoim życiu! 

Wiem, że ostatnio mało się odzywam, ale aktualnie moim wiernym kompanem jest miarka (nawet w stolicy ją nosiłam, acz nieświadomie. A potem się denerwuję, że torebka ciężka, ciekawe co jeszcze tam mam, dynamit? Chociaż ten akurat by się nierzadko przydał), wkurzam się na chujowe światło w marketach i próbuję nie zwariować. Dam znać, gdy sytuacja ulegnie zmianie - a będzie to zmiana dla mnie kolosalna :D